Kilka dni temu doszło do opublikowania ustawy z 22 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę oraz niektórych innych ustaw. Ustawa ta wprowadza rewolucję w zakresie powierzania wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia bądź umowy o świadczenie usług, wprowadzając pojęcie minimalnej stawki godzinowej. Od 1 stycznia 2017 r. minimalna stawka godzinowa ma wynosić ponad 12 zł (brutto), a następnie co roku – podobnie jak minimalne wynagrodzenie – będzie waloryzowana. I uwaga – wynagrodzenia tak ustalonego nie można się zrzec. Jeżeli zastanawiasz się do jakich umów będzie miała zastosowanie już wyjaśniam. Chodzi o umowy zlecenia lub umowy o świadczenie usług zawarte bądź to z osobami fizycznymi, które prowadzą działalność gospodarczą, a jednocześnie nie zatrudniają pracowników ani nie zawierają umów ze zleceniobiorcami (czyli samozatrudnieni) oraz pozostałymi osobami fizycznymi, które działalności nie prowadzą a przedsiębiorcą. Jest jednak kilka wyłączeń, ponieważ minimalna stawka godzinowa nie znajdzie zastosowania do: umów, na podstawie których o miejscu lub czasie wykonania usług decyduje zleceniobiorca, a wynagrodzenie mu przysługujące jest jedynie prowizyjne, umów dotyczących opieki nad dzieckiem umieszczonym w rodzinie zastępczej, umów dotyczących opieki podczas wycieczek i wypoczynków, jeżeli usługi są świadczone nieprzerwanie przez okres dłuższy niż doba, umów dotyczących opieki domowej nad osobą niepełnosprawną, przewlekle chorą lub w podeszłym wieku. Jeżeli natomiast umówisz się ze swoim zleceniobiorcą na niższą stawkę, to i tak będzie mu przysługiwać minimalna stawka godzinowa (podobnie jak do tej pory w przypadku minimalnego wynagrodzenia). Co więcej, jeżeli zlecisz świadczenie usług lub wykonanie zlecenia kilku osobom na podstawie jednej umowy – każda z tych osób powinna otrzymać minimalną stawkę. Jest też kilka dodatkowych warunków – wynagrodzenie musi być wypłacane w formie pieniężnej, a jeżeli umowa trwa dłużej niż miesiąc, musi być wypłacane przynajmniej raz w miesiącu. Pamiętaj, że przy zawarciu umowy powinieneś ustalić ze zleceniobiorcą sposób potwierdzania liczby godzin wykonywania zlecenia lub świadczenia usług. Jeżeli tego nie zrobisz, Twój zleceniobiorca będzie przedkładał Ci informację o przepracowanych godzinach w terminie poprzedzającym wypłatę wynagrodzenia. Dokumenty takie będziesz musiał przechowywać przez okres 3 lat od dnia wymagalności roszczenia o zapłatę wynagrodzenia. W przypadku wypłacania wynagrodzenia niższego niż wynikałoby z minimalnej stawki godzinowej dojdzie do popełnienia wykroczenia, za które grozi kara grzywny w wysokości od zł do zł. Jednocześnie przyznano kilka nowych kompetencji PIP w tym zakresie. Ważne są również przepisy przejściowe ustawy. Nowe rozwiązania będą miały bowiem zastosowanie do wszystkich umów – również tych zawartych przed 2017 r. Szczególne rozwiązanie odnosić się będzie do umów zawartych przed 1 września 2016 r. Każda ze stron takiej umowy może do 31 grudnia 2016 r. zwrócić się do drugiej strony z wnioskiem o przeprowadzenie negocjacji dotyczących zawarcia porozumienia w sprawie odpowiedniej zmiany wynagrodzenia. Jeżeli w terminie 30 dni od dnia złożenia takiego wniosku nie dojdzie do zawarcia porozumienia, każda ze stron może wypowiedzieć umowę z zachowaniem okresu wypowiedzenia określonego w umowie lub za dwumiesięcznym okresem wypowiedzenia. Powinieneś więc podjąć odpowiednie kroki już dzisiaj, przyjrzeć się swoim umowom i pamiętać o tych regulacjach przy zawieraniu nowych, zwłaszcza po 1 września.

Załącznik nr 2 - oświadczenie do umowy zlecenie oraz umowy o dzieło. Załącznik nr 3 - informacja dotycząca Pracowniczych Planów Kapitałowych; Załącznik nr 4 - deklaracja rezygnacji z PPK, lub w przypadku chęci przystąpienia do PPK wypełnić załącznik nr 5; Załącznik nr 5 - wniosek o przystąpienie do PPK

^{Warunki pracy i wynagrodzenie Niezależnie od tego, czy zatrudniasz cudzoziemca w Polsce czy też delegujesz go do świadczenia usług na terytorium Polski, jako podmiot powierzający wykonanie pracy musisz zapewnić warunki zatrudnienia, które są zgodne z polskimi przepisami. Umowa o pracę Jeśli cudzoziemiec jest zatrudniony/delegowany do Polski i wykonuje pracę na podstawie umowy o pracę, to zasadą jest, że jego warunki zatrudnienia nie mogą być mniej korzystne niż te, które gwarantują polskie przepisy prawa pracy (Kodeks pracy oraz inne ustawy regulujące prawa i obowiązki pracowników). Warunki zatrudnienia dotyczą w szczególności: norm i wymiaru czasu pracy oraz okresów odpoczynku dobowego i tygodniowego, wymiaru urlopu wypoczynkowego, minimalnego wynagrodzenia za pracę, wysokości wynagrodzenia i dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych, bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony pracownic w okresie ciąży i w okresie urlopu macierzyńskiego, zatrudniania młodocianych i wykonywania pracy lub innych zajęć zarobkowych przez dziecko, zasady równego traktowania i zakazu dyskryminacji w zatrudnieniu, wykonywania pracy zgodnie z przepisami o zatrudnianiu pracowników tymczasowych. Ważne! W przypadku delegowania: niezależnie od tego, jakie wynagrodzenie przysługuje cudzoziemcowi w twoim przedsiębiorstwie, w okresie oddelegowania do Polski musi otrzymywać miesięczne wynagrodzenie w wysokości co najmniej 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w województwie, ogłaszanego przez prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, nie musisz stosować warunków zatrudnienia dotyczących wymiaru urlopu wypoczynkowego, minimalnego wynagrodzenia za pracę, wysokości wynagrodzenia i dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych, jeżeli delegujesz pracownika do wykonywania usług na terytorium Polski oraz: delegowany pracownik zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami wykonuje, przewidziane w twojej umowie z firmą w Polsce, wstępne prace montażowe lub instalacyjne, których wykonanie jest niezbędne do korzystania z dostarczonych wyrobów, prace te są wykonywane przez okres nie dłuższy niż 8 dni w ciągu roku, poczynając od dnia rozpoczęcia pracy przez pracownika delegowanego na danym stanowisku. Ulgowe przepisy jednak nie obowiązują, jeżeli delegowani pracownicy wykonują prace związane z robotami budowlanymi lub utrzymaniem obiektu budowlanego, w szczególności: wykopy, roboty ziemne, montowanie i demontowanie elementów prefabrykowanych, wyposażanie i instalowanie, renowację, demontowanie, rozbiórkę, konserwację, prace malarskie i porządkowe. W tych przypadkach musisz im zagwarantować wszystkie wymienione wcześniej warunki pracy. Przeczytaj o tym, jak zawrzeć umowę o pracę oraz jakie koszty wiążą się z umową o pracę. Umowa cywilnoprawa Jeżeli cudzoziemiec jest zatrudniony na podstawie umowy cywilnoprawnej: umowy-zlecenia, umowy agencyjnej albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, to jesteś zobowiązany zapewnić cudzoziemcowi: minimalne wynagrodzenie (obowiązuje minimalna stawka godzinowa) bezpieczne i higieniczne warunki pracy. Cudzoziemca, który wykonuje pracę na podstawie umowy o dzieło, nie obowiązuje stawka minimalna. W przypadku delegowania, niezależnie od tego, jakie wynagrodzenie przysługuje cudzoziemcowi w twoim przedsiębiorstwie, w okresie oddelegowania do Polski musi on otrzymywać miesięczne wynagrodzenie w wysokości co najmniej 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w województwie, ogłaszanego przez prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Ważne! Niezależnie od podstawy prawnej zatrudnienia (umowa o pracę czy umowa cywilnoprawna) musisz zapewnić cudzoziemcowi takie same warunki pracy i płacy oraz rodzaj umowy, jakie zostały określone w wydanym dla cudzoziemca zezwoleniu na pracę lub oświadczeniu o powierzeniu wykonywania pracy. Przeczytaj więcej o zatrudnieniu pracownika na umowę cywilnoprawną. Obowiązki związane z zatrudnieniem Dokument legalizujący zatrudnienie Jeśli uzyskałeś dla cudzoziemca zezwolenie na pracę lub złożyłeś oświadczenie o powierzeniu mu wykonywania pracy, to pamiętaj, aby jeden egzemplarz tego dokumentu przekazać cudzoziemcowi. Umowa z cudzoziemcem Zezwolenie na pracę wydane cudzoziemcowi lub złożone oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi nie jest dokumentem poświadczającym zatrudnienie w twoim przedsiębiorstwie (nie jest umową o pracę lub umową cywilnoprawną), a wskazuje jedynie, że cudzoziemiec ma prawo legalnie wykonywać pracę na warunkach w nim wskazanych w twoim przedsiębiorstwie. Musisz zawrzeć z cudzoziemcem umowę o pracę lub umowę cywilnoprawną (np. umowę-zlecenie) na piśmie, która uwzględnia warunki zadeklarowane w oświadczeniu lub zezwoleniu. Jeśli w oświadczeniu lub zezwoleniu jako podstawa prawna zatrudnienia została wskazana umowa o pracę, to pamiętaj, że nie możesz zawrzeć z cudzoziemcem umowy cywilnoprawnej bez zmiany tego zezwolenia lub rejestracji nowego oświadczenia. Jeśli natomiast po wydaniu zezwolenia lub oświadczenia zdecydujesz się zatrudniać cudzoziemca na podstawie umowy o pracę zamiast umowy cywilnoprawnej, to możesz to zrobić bez konieczności wnioskowania o wydanie nowego zezwolenia/złożenia nowego oświadczenia. W przypadku pracy sezonowej (wykonywanej na podstawie zezwolenia na pracę sezonową) możesz zawrzeć z cudzoziemcem umowę o pracę lub umowę o pomocy przy zbiorach w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników zamiast umowy cywilnoprawnej, jak również możesz zawrzeć z cudzoziemcem inną umowę niż wskazana w zezwoleniu na pracę sezonową umowa o pomocy przy zbiorach w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników (np. umowę cywilnoprawną), bez konieczności wnioskowania o wydanie nowego zezwolenia na pracę sezonową. Pamiętaj! Umowa zawarta z cudzoziemcem musi być przetłumaczona na język najbardziej dla niego zrozumiały. Brak umowy w formie pisemnej jest jedną z przesłanek do uznania pracy cudzoziemca za nielegalną. Dokument legalizujący pobyt Przed rozpoczęciem pracy przez cudzoziemca musisz: zażądać od cudzoziemca okazania ważnego dokumentu uprawniającego go do pobytu w Polsce oraz sprawdzić, czy cudzoziemiec posiada tytuł pobytowy, który uprawnia go do podejmowania pracy na terytorium Polski – niektóre dokumenty pobytowe stanowią potwierdzenie legalnego pobytu cudzoziemca w Polsce, jednak na ich podstawie cudzoziemiec nie może wykonywać w Polsce pracy (np. wiza turystyczna czy wydana w związku z korzystaniem z ochrony czasowej) – a także sporządzić i przechowywać kopię tego dokumentu pobytowego przez cały okres wykonywania pracy przez cudzoziemca. Przeczytaj, kiedy cudzoziemiec może legalnie pracować w Polsce. Obowiązki związane z delegowaniem Jeśli delegujesz cudzoziemca do czasowego wykonywania pracy w Polsce (bez względu na kraj, z którego cudzoziemiec jest oddelegowany), przed rozpoczęciem wykonywania przez niego pracy musisz: wyznaczyć osobę upoważnioną do reprezentowania twojego przedsiębiorstwa w Polsce przed: Państwową Inspekcją Pracy (PIP), w tym do przesyłania i otrzymywania dokumentów lub zawiadomień wojewodą oraz innymi organami uprawnionymi do kontroli legalności zatrudnienia i pobytu cudzoziemca w Polsce złożyć oświadczenie o delegowaniu pracownika do PIP najpóźniej w dniu rozpoczęcia świadczenia usługi. Przeczytaj, jak złożyć oświadczenie o delegowaniu pracownika. Pamiętaj, że zmiana jakiejkolwiek informacji zawartej w oświadczeniu o delegowaniu wymaga pisemnego zawiadomienia PIP nie później niż w terminie 7 dni roboczych od dnia zaistnienia zmiany. Przeczytaj, jak zmienić dane zawarte w oświadczeniu o delegowaniu pracownika. W okresie delegowania pracownika masz obowiązek przechowywać na terytorium Polski w formie elektronicznej lub papierowej: kopię umowy o pracę pracownika delegowanego na terytorium Polski lub inny równoważny dokument poświadczający warunki zatrudnienia w ramach stosunku pracy, dokumentację (lub jej kopię) dotyczącą czasu pracy pracownika delegowanego na terytorium RP w zakresie rozpoczęcia i zakończenia pracy oraz liczby przepracowanych godzin w danym dniu, dokumenty określające wysokość wynagrodzenia pracownika delegowanego na terytorium Polski wraz z wysokością dokonanych odliczeń zgodnie z ustawodawstwem państwa członkowskiego oraz dowody wypłaty takiej osobie wynagrodzenia lub ich kopię. Jeśli PIP zażąda od ciebie tych dokumentów, masz obowiązek dostarczyć je (wraz z tłumaczeniem na język polski) nie później niż: w terminie 5 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku o udostępnienie, jeśli odbywa się to w trakcie oddelegowania pracownika na terenie Polski, w terminie 15 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku, jeśli PIP zwróci się do ciebie o dokumenty w okresie 2 lat po zakończeniu wykonywania pracy przez pracownika delegowanego. Obowiązki informacyjne Zezwolenie na pracę Jeśli cudzoziemiec wykonuje pracę na podstawie zezwolenia na pracę, pamiętaj, aby w terminie 7 dni pisemnie powiadomić wojewodę, który wydał zezwolenie na pracę, o tym że: cudzoziemiec rozpoczął pracę o innym charakterze lub na innym stanowisku niż określone w zezwoleniu na pracę, zmieniła się siedziba lub miejsce zamieszkania, nazwa lub forma prawna podmiotu powierzającego cudzoziemcowi wykonywanie pracy, nastąpiło przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę zmieniła się osoba reprezentująca pracodawcę, cudzoziemiec nie podjął pracy w okresie 3 miesięcy od początkowej daty ważności zezwolenia na pracę, cudzoziemiec przerwał pracę na okres przekraczający 3 miesiące, cudzoziemiec zakończył pracę wcześniej niż 3 miesiące przed upływem okresu ważności zezwolenia na pracę. Oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy Jeśli złożyłeś oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi i zostało ono wpisane do ewidencji oświadczeń, musisz pisemnie powiadomić właściwy powiatowy urząd pracy o: podjęciu pracy przez cudzoziemca najpóźniej w dniu rozpoczęcia pracy niepodjęciu pracy przez cudzoziemca w terminie 7 dni od dnia rozpoczęcia pracy określonego w ewidencji oświadczeń. Zezwolenie na pracę sezonową Jeżeli powierzasz wykonywanie pracy cudzoziemcowi jako agencja pracy tymczasowej (APT), musisz w terminie 7 dni pisemnie powiadomić starostę, który wydał zezwolenie na pracę sezonową o: zmianie siedziby lub miejsca zamieszkania, nazwy lub formy prawnej podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi (APT), przejściu zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę, zawarciu umowy o pracę zamiast umowy cywilnoprawnej lub umowy o pomocy przy zbiorach w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników zamiast innej umowy cywilnoprawnej. Składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne Państwa członkowskie Unii Europejskiej (UE) to: Austria, Litwa, Belgia, Luksemburg, Bułgaria, Łotwa, Chorwacja, Malta, Cypr, Niemcy, Czechy, Polska, Dania, Portugalia, Estonia, Rumunia, Finlandia, Słowacja, Francja, Słowenia, Grecja, Szwecja, Hiszpania, Węgry, Holandia, Włochy, Irlandia. Państwa członkowskie Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), poza państwami UE to: Norwegia, Islandia, Lichtenstein. Zatrudnienie cudzoziemca z UE, EOG lub Szwajcarii Jeżeli cudzoziemiec wykonuje pracę w twoim przedsiębiorstwie mającym siedzibę na terytorium Polski na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej (umowy agencyjnej lub umowy-zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia) i jest obywatelem państwa należącego do Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Szwajcarii oraz wykonuje pracę na terytorium Polski, to jesteś zobowiązany do zgłoszenia go do ubezpieczenia społecznego i ubezpieczenia zdrowotnego na terytorium Polski. Pamiętaj! Cudzoziemiec wykonujący pracę na podstawie umowy o dzieło nie podlega obowiązkowemu zgłoszeniu do ZUS. Zgłoszenia musisz dokonać w ciągu 7 dni od dnia rozpoczęcia przez cudzoziemca pracy lub współpracy albo od dnia oznaczonego w umowie jako dzień rozpoczęcia jej wykonywania. Składki powinny być odprowadzane zgodnie z obowiązującymi przepisami z uwzględnieniem podstawy zatrudnienia cudzoziemca (umowa o pracę lub umowa cywilnoprawna). Przeczytaj, jak zgłosić pracownika do ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego. Delegowanie cudzoziemca z UE, EOG lub Szwajcarii Jeżeli delegujesz cudzoziemca do Polski w ramach świadczenia usług z państwa należącego do Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Szwajcarii, to zgodnie z ogólną zasadą pracownik w zakresie ubezpieczenia społecznego może podlegać ustawodawstwu tylko jednego państwa i jest ubezpieczony w kraju, w którym wykonuje pracę. Przepisy dopuszczają jednak możliwość odprowadzania składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne w kraju macierzystym pracownika, tj. kraju, z którego został oddelegowany. Jeśli chcesz skorzystać z tej możliwości, musisz spełnić wszystkie wymienione niżej warunki: przewidywany okres delegowania pracownika nie może przekroczyć 24 miesięcy osoba delegowana nie może być wysyłana do Polski w celu zastąpienia innego pracownika pracownik delegowany bezpośrednio przed rozpoczęciem zatrudnienia przez co najmniej miesiąc był ubezpieczony w kraju, z którego został oddelegowany (również w przypadku, gdy zatrudniał go inny pracodawca – decydujący jest kraj ubezpieczenia) pracownik delegowany wykonuje pracę w Polsce na rzecz twojego przedsiębiorstwa jako pracodawca masz bezpośredni związek z pracownikiem delegowanym w zakresie zatrudnienia (w tym zakresie jest oceniane przyjęcie odpowiedzialności za rekrutację, umowę o pracę, wynagrodzenie, prawo do określenia charakteru pracy lub zwolnienia pracownika). Jeśli spełniasz te warunki, to musisz wystąpić do instytucji ubezpieczeniowej w twoim kraju, właściwej w zakresie zabezpieczenia społecznego pracowników, o wydanie dla pracownika delegowanego poświadczonego formularza A1. To zaświadczenie potwierdzi odprowadzanie składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne pracownika w kraju siedziby pracodawcy. Powyższy dokument podlega weryfikacji w toku kontroli prowadzonej przez PIP, dlatego musisz go mieć. Ważne! Jeżeli przekroczysz 24-miesięczny okres delegowania, możesz wystąpić do właściwej terytorialnie instytucji ubezpieczeniowej w twoim kraju z wnioskiem o zawarcie porozumienia w szczególnym trybie na mocy art. 16 rozporządzenia nr 883/2004 (tzw. porozumienie wyjątkowe). W każdym kraju przesłanki do zawarcia takiego porozumienia są trochę inne. Zawarcie porozumienia wyjątkowego powoduje, że pracownik delegowany pozostanie objęty ustawodawstwem państwa, z którego jest oddelegowany, po przekroczeniu 24-miesięcznego okresu delegowania. Jeżeli nie spełniasz co najmniej jednego z warunków do objęcia pracownika delegowanego ubezpieczeniem w kraju, w którym stale wykonuje pracę, to zgłaszasz pracownika do ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego w miejscu, w którym pracownik wykonuje pracę w okresie delegowania, czyli w Polsce. Zatrudnienie cudzoziemca spoza UE, EOG lub Szwajcarii W przypadku cudzoziemców pochodzących spoza państw UE, EOG lub Szwajcarii należy najpierw sprawdzić, czy Polska zawarła z krajem pochodzenia cudzoziemca umowę o zabezpieczeniu społecznym. Jeśli nie jest stroną takiej umowy międzynarodowej, to zastosowanie będą miały polskie przepisy dotyczące obowiązku podlegania ubezpieczeniom. Jeśli zatem zatrudniasz cudzoziemca w swojej firmie, która ma siedzibę na terytorium Polski, i cudzoziemiec będzie wykonywał pracę w Polsce na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej (umowy agencyjnej lub umowy-zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia), to musisz go zgłosić do ubezpieczenia społecznego i ubezpieczenia zdrowotnego w Polsce w ciągu 7 dni od dnia rozpoczęcia przez cudzoziemca pracy lub współpracy albo od dnia oznaczonego w umowie jako dzień rozpoczęcia jej wykonywania. Składki powinny być odprowadzane zgodnie z obowiązującymi przepisami z uwzględnieniem podstawy zatrudnienia cudzoziemca (umowa o pracę lub umowa cywilnoprawna). Przeczytaj, jak zgłosić pracownika do ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego. Natomiast, jeśli cudzoziemiec pochodzi z kraju, z którym Polska ma zawartą i obowiązującą umowę o zabezpieczeniu społecznym, należy sprawdzić w tej umowie, jakie reguły podlegania ubezpieczeniom będą miały zastosowanie do cudzoziemca. Obecnie Polska ma zawarte takie umowy międzynarodowe ze Stanami Zjednoczonymi, Kanadą, Ukrainą, Macedonią, Koreą Południową, Australią, Czarnogórą, Mongolią, Serbią oraz Bośnią i Hercegowiną. Sprawdź zasady przyjęte w umowach o zabezpieczeniu społecznym. Delegowanie cudzoziemca spoza UE, EOG lub Szwajcarii W przypadku, gdy cudzoziemiec jest delegowany ze Stanów Zjednoczonych, Kanady, Ukrainy, Macedonii, Korei Południowej, Australii, Czarnogóry, Mongolii, Serbii lub Bośni i Hercegowiny, czyli z państw, z którymi Polska ma zawarte i obowiązujące umowy o zabezpieczeniu społecznym, do przedsiębiorstwa mającego siedzibę w Polsce i cudzoziemiec będzie czasowo wykonywał pracę w Polsce, należy sprawdzić, czy zgodnie z przepisami danej umowy cudzoziemiec będzie podlegał ubezpieczeniom w kraju, w którym jest stale zatrudniony czy też w miejscu wykonywania pracy (w Polsce). Sprawdź zasady przyjęte w umowach o zabezpieczeniu społecznym. Jeśli natomiast cudzoziemiec jest delegowany z innego kraju, z którym Polska nie ma zawartej umowy o zabezpieczeniu społecznym, do przedsiębiorstwa mającego siedzibę w Polsce i będzie czasowo wykonywał pracę w Polsce, to zasadniczo będzie podlegał obowiązkowi ubezpieczeniowemu w Polsce. Rezydencja podatkowa i zaliczki na podatek dochodowy Cudzoziemiec podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich przychodów (w szczególności wynagrodzenia za pracę) bez względu na miejsce ich uzyskania (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy), jeżeli jest polskim rezydentem podatkowym. Rezydencję podatkową cudzoziemca ustala się na podstawie dwóch kryteriów, przy czym wystarczy spełnienie jednego z nich. Cudzoziemiec posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przepisy prawa nie definiują pojęcia „centrum interesów osobistych lub gospodarczych”. W praktyce przez interesy osobiste rozumie się najczęściej związki o charakterze rodzinnym i personalnym (osobistym, towarzyskim). Podstawowe znaczenie dla ustalenia miejsca ulokowania interesów osobistych może mieć miejsce przebywania najbliższej rodziny pracownika. W przypadku osób nieposiadających najbliższej rodziny zasadnicze znaczenie mogą mieć więzi towarzyskie lub partnerskie. Natomiast za „centrum interesów gospodarczych" uznaje się miejsce osiągania przez cudzoziemca głównych korzyści majątkowych, a zatem miejsce wykonywania pracy, posiadanych inwestycji, majątku, kredytów czy kont bankowych itd. Cudzoziemiec przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Cudzoziemiec, aby mógł być uznany za polskiego rezydenta podatkowego, musi spędzić w Polsce 183 dni w okresie roku podatkowego, czyli w przypadku osób fizycznych roku kalendarzowego. Praktyczny problem może stanowić liczenie tzw. dni przejazdowych (dzień przyjazdu i wyjazdu cudzoziemca z Polski). W tym zakresie w orzecznictwie sądowym są prezentowane dwa odmienne poglądy. Pierwszy z nich wskazuje, że do liczenia terminu 183 dni nie powinien być wliczany dzień przyjazdu i wyjazdu z Polski. Natomiast drugi pogląd nakazuje wliczać te dni jako spędzone na terytorium Polski. Mając na uwadze rozbieżne stanowiska w tym zakresie, warto uwzględnić dzień przyjazdu i wyjazdu cudzoziemca jako dni, które w konkretnym przypadku mogą zostać odmiennie zakwalifikowane przez organ do okresu pobytu cudzoziemca na terytorium Polski. Jeżeli cudzoziemiec spełnia chociaż jedno z powyższych kryteriów, to wszystkie jego dochody powinny być opodatkowane w Polsce. Pracodawca powinien zatem potrącać i odprowadzać do właściwego, polskiego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy. Jeżeli jednak okaże się, że cudzoziemiec nie ma miejsca zamieszkania w Polsce, to opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym będą objęte tylko te dochody cudzoziemca, które faktycznie osiągnął na terytorium Polski (zasada ograniczonego obowiązku podatkowego). Ważne! Możliwa jest sytuacja, w której kryteria zamieszkania w jednym państwie oraz pobytu czasowego i uzyskiwania dochodów w drugim państwie pokryją się i w rozumieniu przepisów obu krajów dana osoba będzie uznana za rezydenta. W takim przypadku należy w pierwszej kolejności stosować przepisy umów lub konwencji międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych pomiędzy Polską a tym drugim państwem, w którym kryteria rezydencji podatkowej cudzoziemca się pokrywają. Pozwolą one rozstrzygnąć w takiej sytuacji, w którym państwie wynagrodzenie pracownika będzie podlegało opodatkowaniu. Sprawdź wykaz umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.}

Interwencja inspektora pracy - tylko w przypadku stosunku pracy. Kodeks pracy gwarantuje ochronę wynagrodzenia za pracę tylko i wyłącznie w przypadku zatrudnienia na podstawie stosunku pracy. Z racji tego, że umowa zlecenia i o dzieło podlega regulacjom Kodeksu cywilnego to również w nim należy szukać zapisów dotyczących zapłaty

Początek 2017 r. przyniesie bardzo istotne nowości dla zleceniobiorców i zleceniodawców. Tego dnia zaczną obowiązywać przepisy o minimalnej stawce godzinowej przy umowach zlecenia i o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o zleceniu. A to za sprawą ustawy z 22 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę oraz niektórych innych ustaw (DzU z 2016 r., poz. 1265; dalej nowelizacja). Modyfikacje wprowadzone w ustawie z 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (tekst jedn. DzU z 2015 r., poz. 2008 ze zm.; dalej: ustawa) są bardzo obszerne i obejmują: - wprowadzenie minimalnej stawki godzinowej z tytułu realizacji tych umów (w 2017 r. będzie to 13 zł), niezależnie od sposobu określenia wynagrodzenia w umowie (jako stawka godzinowa, dzienna, miesięczna, za całość realizowanych usług itp.), - zakaz zrzeczenia się prawa do wynagrodzenia wynikającego ze stawki minimalnej przez zleceniobiorcę i zakaz przeniesienia tego prawa na inną osobę, - wyłączenie możliwości wypłacania wynagrodzenia wynikającego ze stawki minimalnej w innej formie niż pieniężna (np. jako możliwość korzystania z usług zleceniodawcy), - obowiązek wypłaty kwoty wynikającej ze stawki minimalnej nie rzadziej niż raz w miesiącu przy umowach zawieranych na okresy przekraczające miesiąc, - konieczność określenia sposobu potwierdzania liczby godzin wykonywania umowy niezależnie od sposobu określenia w niej wynagrodzenia, - obowiązek przechowywania przez zleceniodawcę dokumentacji związanej z określeniem sposobu potwierdzania przepracowanego czasu oraz samym potwierdzaniem liczby godzin wykonania umowy przez 3 lata od dnia, w którym wynagrodzenie stało się wymagalne, - wprowadzenie kary grzywny za wypłatę wynagrodzenia niższego niż minimalna stawka godzinowa (art. 8e ustawy). Od przepisów o stawce minimalnej przewidziano wyjątki (art. 8d ustawy). Konieczny aneks z terminami - Od października zawarliśmy zlecenie do końca maja 2017 r. Płatność za całość umowy określono na 14 czerwca 2017 r. Za godzinę realizacji usług zleceniobiorca otrzyma 60 zł. W umowie sprecyzowano, że w każdym miesiącu przepracuje łącznie 25 godzin. Czy po zmianie przepisów te postanowienia będą ważne? Od przyszłego roku wynagrodzenie przy zleceniu zawartym na okres dłuższy niż miesiąc trzeba będzie wypłacać co najmniej raz w miesiącu. Jednak zasada ta nie zawsze będzie dotyczyć całej kwoty, ale tylko tej, która jest równa minimalnej stawce godzinowej. Zgodnie z art. 744 kodeksu cywilnego w razie odpłatnego zlecenia wynagrodzenie należy się przyjmującemu dopiero po wykonaniu zlecenia, chyba że co innego wynika z umowy lub przepisów szczególnych. Obecnie można zatem rozliczyć całe wynagrodzenie dopiero po zakończeniu nawet wielomiesięcznej umowy. To się jednak zmieni od stycznia 2017 r. Według art. 8a ust. 6 ustawy przy umowach zawartych na dłużej niż miesiąc wypłaty wynagrodzenia w wysokości wynikającej z minimalnej stawki godzinowej dokonuje się co najmniej raz w miesiącu. Istotne jest też w tym pytaniu, że do umów zawartych przed 1 stycznia 2017 r. i obowiązujących w tym dniu stosuje się nowe regulacje. Nie oznacza to, że nowe przepisy odnoszą się do całego okresu związania tą umową, czyli w tym przypadku już od października 2016 r. Zmiana zacznie działać w trakcie realizacji kontraktu i obejmie okres jej wykonywania przypadający od dnia wejścia w życie postanowień o stawce minimalnej. Konieczność rozliczania wynagrodzenia wynikającego ze stawki minimalnej co najmniej raz w miesiącu oznacza, że dla całości umowy nie można utrzymać przewidzianego w niej terminu płatności. Wynagrodzenie należy wypłacić w następujący sposób: - za październik, listopad i grudzień 2016 r. w terminie wynikającym z umowy (do 14 czerwca 2017 r.), - za styczeń, luty, marzec i kwiecień 2017 r. – po zakończeniu każdego miesiąca powinna być wypłacona kwota wynikająca z przemnożenia liczby godzin realizacji umowy (25) przez stawkę minimalną (13 zł); pozostała kwota (47 zł za każdą godzinę) wypłacona zostanie w terminie umownym, - wynagrodzenie za maj 2017 r. – całość zostanie uregulowana do 14 czerwca 2017 r. zgodnie z umową. Jest to ostatni miesiąc realizacji umowy, a zatem rozlicza się całe wynagrodzenie za ten miesiąc w terminie „zamknięcia" rozliczeń umownych. Warto więc, aby strony aneksowały umowę zawartą w październiku i wprowadziły konkretne terminy rozliczeń każdego miesiąca. Prowizja wyłącza stawkę - Zleceniobiorca będzie prowadzić telefoniczną sprzedaż naszych produktów. Zgodnie z umową jego wynagrodzenie wyniesie określony procent za każde zamówienie dokonane za jego pośrednictwem. Zapewniamy też sprzęt niezbędny do wykonywania tych usług zainstalowany w naszej firmie. Czas realizacji usług ma być uzgadniany z nami na okresy tygodniowe (musimy ustalać grafik dostępności miejsc pracy). Czy od przyszłego roku ta umowa będzie podlegać pod przepisy o stawce minimalnej? Skoro z postanowień wynika, że miejscem wykonywania usług jest siedziba zlecającego, umowa nie będzie podlegała wyłączeniom spod konieczności stosowania przepisów o stawce minimalnej. Ustawa zawiera kilka wyjątków – w przypadkach wskazanych w jej art. 8d nie będą obowiązywały przepisy o stawce minimalnej za każdą godzinę realizacji zlecenia. Wyłącza się zarówno ograniczenia w zakresie najniższych zarobków, jak i wszystkie związane z nimi obowiązki, które dotyczą zleceniodawcy i zleceniobiorcy (ewidencja przepracowanych godzin i jej przechowywanie, płatności co najmniej raz w miesiącu itp.). Można zakładać, że jedno z tych wyłączeń będzie się cieszyć największym zainteresowaniem – dotyczy to umów zlecenia, w których o miejscu i czasie wykonania zlecenia lub świadczenia usług decyduje przyjmujący je do realizacji i przysługuje mu wyłącznie wynagrodzenie prowizyjne. Aby to wyłączenie ziściło się, łącznie muszą być spełnione następujące warunki: - o miejscu wykonywania zlecenia decyduje zleceniobiorca, - o czasie wykonywania zlecenie decyduje zleceniobiorca, - zleceniobiorcy przysługuje wyłącznie wynagrodzenie prowizyjne. Wynagrodzenie prowizyjne definiuje art. 8d ust. 3 ustawy. Rozumie się przez nie takie uzależnione od wyników: - uzyskanych przez przyjmującego zlecenie lub świadczącego usługi w ramach wykonania zlecenia lub świadczenia usług lub - działalności przedsiębiorcy albo innej jednostki organizacyjnej, na rzecz których jest wykonywane zlecenie lub są świadczone usługi - takich jak liczba zawartych umów, wartość zawartych umów, sprzedaż, obrót, pozyskane zlecenia, wykonane usługi lub uzyskane należności. U czytelnika z całą pewnością ten warunek jest spełniony. Nie są jednak zachowane pozostałe wymogi. Umowa narzuca konkretne miejsce realizacji usług. W tym zakresie zleceniobiorca nie ma jakiejkolwiek swobody. Podobnie jest z czasem wykonywania usług. Konieczność dokonywania takich ustaleń powoduje, że nie można mówić jednocześnie o swobodzie. W konsekwencji zleceniodawca będzie musiał prowadzić zarówno zestawienie przepracowanych godzin, jak i – a może przede wszystkim – wypłacać wynagrodzenie w taki sposób, aby realnie za każdą godzinę było nie mniej niż 13 zł. Jeżeli np. przez 5 godzin świadczenia usług zleceniobiorca dokonałby tylko jednej sprzedaży, ale otrzymałby za to co najmniej 65 zł, to na przestrzeni tych 5 godzin stawka minimalna byłaby zachowana. Przy tak określonym wynagrodzeniu nie trzeba, aby każda przepracowana godzina musiała dawać odrębną prowizję, a przy jej braku konieczna byłaby dopłata. Przy zastosowaniu rozliczeń miesięcznych wypracowane prowizje dzielone byłyby przez przepracowane godziny. Wynik opiewający na 13 zł lub więcej powodowałby, że byłaby zachowana stawka minimalna. Jeżeli jednak kwota byłaby niższa (np. wypracowane 1000 zł prowizji przy 100 przepracowanych godzinach), wówczas trzeba uzupełnić wynagrodzenie (w tym przypadku o 300 zł : 100 godzin x 13 zł). Zleceniobiorca biznesmenem - W jakich sytuacjach osoba prowadząca działalność gospodarczą będąca zleceniobiorcą będzie podlegać pod regulacje o stawce minimalnej? Przepisy dotyczące minimalnej stawki godzinowej stosować się będzie do umów zawartych z przyjmującymi zlecenie lub świadczącymi usługi, przez które to pojęcia należy rozumieć osoby fizyczne: - wykonujące działalność gospodarczą zarejestrowaną w Polsce albo w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego, niezatrudniające pracowników lub niezawierająca umów ze zleceniobiorcami albo - niewykonujące działalności gospodarczej – które przyjmują zlecenie lub świadczą usługi na podstawie umów, o których mowa w art. 734 i art. 750 na rzecz przedsiębiorcy albo na rzecz innej jednostki organizacyjnej w ramach działalności prowadzonej przez te podmioty. Aby do przedsiębiorcy będącego zleceniobiorcą zastosować te regulacje, muszą być łącznie spełnione następujące warunki: - jest to osoba fizyczna, - ma zarejestrowaną działalność gospodarczą, - działalność gospodarcza jest zarejestrowana w Polsce lub w państwie, które nie jest członkiem UE lub EOG, - przedsiębiorca nie zatrudnia pracowników ani nie zawiera umów ze zleceniobiorcami (aby nie podlegał pod te przepisy zatrudnienie pracowników lub zleceniobiorców musiałoby przypadać na okres związania umową, którą oceniamy według stosowania regulacji o stawce minimalnej), - umowa zlecenia, którą oceniamy w zakresie obowiązku stosowania przepisów o stawce minimalnej, jest zawarta ze zleceniodawcą będącym przedsiębiorcą lub inną jednostką organizacyjną niż przedsiębiorca (przepisy o stawce minimalnej nie obejmują umów, w których zleceniodawcami są osoby fizyczne zawierające umowę poza działalnością gospodarczą), - umowa nie została wyłączona spod stosowania tych przepisów w art. 8d ustawy. Godziny potwierdzi faktura - Czy potwierdzenie liczby przepracowanych godzin na zleceniu może polegać jedynie na wskazaniu ich na fakturze za zrealizowaną usługę? Od 1 stycznia 2017 r. w umowie zlecenia strony będą określać sposób potwierdzania liczby godzin wykonania zlecenia lub świadczenia usług. Gdy umowa nie została zawarta z zachowaniem formy pisemnej, elektronicznej lub dokumentowej, przedsiębiorca albo inna jednostka organizacyjna, przed rozpoczęciem wykonania zlecenia lub świadczenia usług, ma potwierdzić zleceniobiorcy w formie pisemnej, elektronicznej lub dokumentowej ustalenia co do sposobu potwierdzania liczby godzin wykonania zlecenia lub świadczenia usług. Jeżeli w umowie nie określono sposobu ewidencjonowania godzin albo gdy umowy nie zawarto na piśmie, elektronicznie i zleceniodawca nie potwierdzi ustaleń o dokumentowaniu przepracowanego czasu, zleceniobiorca przedkładać ma w formie pisemnej, elektronicznej lub dokumentowej informację o liczbie godzin wykonania zlecenia lub świadczenia usług, w terminie poprzedzającym termin wypłaty wynagrodzenia. Ustawa w żaden sposób nie określa tego, jak ma wyglądać takie potwierdzenie. Dlatego dopuszczalne jest np.: - zestawienie tabelaryczne przepracowanych godzin w każdym dniu realizacji umowy potwierdzane każdorazowo przez zleceniodawcę i zleceniobiorcę, - lista obecności z podziałką dzienną, w której zleceniobiorca wskazuje godzinę rozpoczęcia i zakończenia świadczenia usług >patrz przykład, - oświadczenie zawierające samą liczbę godzin wykonywania usług składane po wykonaniu zlecenia. Nic też nie stoi na przeszkodzie, aby „wypracowane" godziny potwierdzał zapis na fakturze wystawianej przez zleceniobiorcę będącego przedsiębiorcą wskazujący na liczbę godzin świadczenia usług. Ważne jest to, że niezależnie od przyjętego sposobu potwierdzania przepracowanego czasu, należy odnosić się w nim do okresów nie dłuższych niż miesięczne. Przy umowach zawieranych na dłużej obowiązywać bowiem będzie dokonywanie płatności stawki minimalnej co najmniej raz w miesiącu. Do tego zaś potrzebna jest ewidencja przepracowanych godzin. Usługa nie w każdym miesiącu - Zawieramy półroczne albo roczne umowy zlecenia dotyczące konsultacji. Rozliczane są za każdą godzinę konsultacji (stawka znacznie przekracza minimalną godzinową). Jednak w niektórych miesiącach usługi nie są świadczone. W jaki sposób ująć to w rozliczeniu przepracowanych godzin i jak to odnieść do konieczności comiesięcznych wypłat wynagrodzenia? Strony mają ustalić w umowie sposób potwierdzania liczby godzin wykonywania usług. Potwierdzenie to, w jakiejkolwiek formie jest prowadzone, dotyczy tylko faktycznych godzin przepracowanych przy zleceniu. Nie będzie to ewidencja czasu pracy zbliżona do tej obowiązującej u pracowników. W tym zestawieniu nie podaje się więc nieobecności z rozbiciem na ich przyczyny itp. Skoro jednak ustawa narzuca wymóg wypłaty wynagrodzenia co najmniej raz w miesiącu przy umowach zawartych na dłużej niż miesiąc, warto mieć dowody potwierdzające to, że w konkretnym miesiącu usługi nie były świadczone i dlatego nie wypłacono wynagrodzenia. To bowiem, zgodnie z postanowieniami umowy, odnosi się wprost do wypracowanych godzin. Może to być np. oświadczenie, w którym zleceniobiorca wskazuje, że w określonym miesiącu nie wykonywał żadnych usług wynikających ze zlecenia. Precyzyjnie określony czas - Często zawieramy umowy na wykonanie pewnych czynności w konkretnym dniu przez kilka godzin (liczbę godzin dokładnie wskazuje umowa). Czy przy takich umowach trzeba będzie wykazywać przepracowany czas? W tym przypadku wystarczy złożyć wraz z rachunkiem lub fakturą informację o przepracowanych godzinach. Nawet przy jej braku treść umowy jasno ogranicza ilość przepracowanego czasu – wypracowanie większej liczby godzin musiałoby być związane ze zmianą umowy. Teoretycznie w każdej umowie strony powinny określić sposób potwierdzania przepracowanych godzin. Jeżeli jednak tego nie zrobią, przyjmujący zlecenie lub świadczący usługi przedstawia w formie pisemnej, elektronicznej lub dokumentowej informację o liczbie godzin wykonania zlecenia lub świadczenia usług, w terminie poprzedzającym termin wypłaty wynagrodzenia. Niezgodne z przepisami, zagrożone grzywną, jest wypłacanie wynagrodzenia niższego, niż wynika ze stawki minimalnej. Ewidencja przepracowanych godzin ma służyć przede wszystkim naliczeniu wynagrodzenia oraz celom dowodowym – pozwala wykazać, że kwota wypłacona np. za całość zrealizowanych usług w stosunku do liczby godzin jest wystarczająca. Skoro umowa wyraźnie określa liczbę godzin, w których zlecenie ma być wykonywane, to prawidłowa jego realizacja nastąpi wówczas, gdy usługi te będą świadczone właśnie przez ten czas (ani nie krócej ani nie dłużej). W tym przypadku nawet brak oświadczenia zleceniobiorcy o liczbie godzin nie może podważać dokonanego rozliczenia w zakresie przestrzegania nowych przepisów o najniższych zarobkach przy zleceniach. Płacić trzeba też za pół godziny - Stawka minimalna przy zleceniach odnosi się do pełnych godzin. W jaki sposób stosować zaokrąglenia przy np. 30 minutach wykonywania usług? Ustawa nie daje podstaw do stosowania jakichkolwiek zaokrągleń. Przy minimalnym wynagrodzeniu godzinowym powinny być wyliczane odpowiednie części stawki godzinowej. Od stycznia minimalna stawka wynosić będzie 13 zł i odnosi się do każdej godziny wykonywania usług. Ponieważ nie ma żadnych wskazówek dotyczących niepełnych godzin, należy przyjąć ich proporcjonalne rozliczanie. Z całą pewnością niepełnej godziny nie można pominąć. Przykładowo, przy ustaleniu w umowie wynagrodzenia w wysokości 13 zł za godzinę za przepracowane 1,5 godziny powinna zostać wypłacona kwota 19,50 zł. Stare umowy – nowe stawki - W umowie zlecenia zawartej do końca marca 2017 r. mamy postanowienie o stawce godzinowej w wysokości 11 zł. Czy jeżeli nie zmienimy umowy w przyszłym roku, nadal w rozliczeniach będzie obowiązywała ta stawka, skoro kontrakt zawarto w 2016 r.? Nie. Do umów zawartych obecnie, które po wejściu w życie przepisów o stawce minimalnej będą nadal obowiązywały, trzeba będzie stosować nowe przepisy. Za każdą godzinę wykonywania usług musi być wypłacane 13 zł, niezależnie od tego, czy postanowienia starej umowy zostaną zmienione, czy nie. W wielu umowach zawartych obecnie wynagrodzenie nie odpowiada stawce godzinowej, która zacznie działać od 2017 r. Przy tych umowach, które będą trwać po 31 grudnia 2016 r., potrzebna jest więc odpowiednia zmiana wysokości kwot. Można ją wprowadzić aneksem >patrz przykład pisma. Oznacza to konieczność wypłacania co najmniej stawki minimalnej za usługi wykonywane od stycznia 2017 r. Zgodnie z art. 8a ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., gdy wysokość wynagrodzenia ustalonego w umowie nie zapewnia przyjmującemu zlecenie lub świadczącemu usługi otrzymania za każdą godzinę wykonania zlecenia lub świadczenia usług wynagrodzenia w wysokości co najmniej minimalnej stawki godzinowej, przyjmującemu zlecenie lub świadczącemu usługi przysługuje wynagrodzenie w wysokości obliczonej z uwzględnieniem minimalnej stawki godzinowej. Według zaś art. 14 nowelizacji ustawy z 22 lipca 2016 r. do umów zlecenia i umów o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o zleceniu zawartych przed wejściem w życie zmian i trwających w tym dniu, czyli 1 stycznia 2017 r., stosuje się nowe przepisy. Zleceniobiorca będzie więc mógł domagać się wypłaty stawki minimalnej, nawet jeżeli w umowie strony nie zmienią wysokości wynagrodzenia godzinowego. Inspekcja czuwa - Kto będzie zajmować się kontrolą prawidłowości wypłacania stawki minimalnej? Czy organ kontrolujący będzie mógł sprawdzić prawidłowość kwalifikowania umowy jako tej o dzieło? Uprawnienia kontrolne w tym zakresie będzie miała Państwowa Inspekcja Pracy. Kontrola dotyczy prawidłowości wypłacania wynagrodzenia przy umowach zlecenia w wysokości wynikającej ze stawki minimalnej. Obejmuje to także możliwość podważania kwalifikowania jako dzieło umowy, która ma cechy tej o świadczenie usług. Minimalna stawka godzinowa dotyczy umów zlecenia i o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o zleceniu. Nie będzie odnosiła się natomiast do umów o dzieło. Przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia (art. 627 W związku z nowelizacją ustawy zadania PIP zostały rozszerzone o kontrolę wypłaty wynagrodzenia w wysokości wynikającej z minimalnej stawki godzinowej. Właściwe organy PIP mogą skierować wystąpienie lub wydać polecenie w sprawie wypłaty wynagrodzenia w wysokości wynikającej z minimalnej stawki godzinowej. Przedsiębiorcy albo inne jednostki organizacyjne, na rzecz których w zakresie prowadzonej przez te podmioty działalności jest wykonywane zlecenie lub są świadczone usługi przez przyjmującego zlecenie lub świadczącego usługi, podlegają kontroli PIP w zakresie wypłacania takim osobom wynagrodzenia w wysokości wynikającej z wysokości minimalnej stawki godzinowej. Inspektorzy PIP zostali uprawnieni do przeprowadzania, bez uprzedzenia i o każdej porze dnia i nocy, kontroli wypłaty wynagrodzenia zleceniobiorcom w minimalnej wysokości. Uprawnienia do kontroli wypłacania stawki minimalnej nie można sprowadzić tylko do analizy wykonywania obowiązków „wynagrodzeniowych" z umów, które zostały nazwane „umowami zlecenia". Obejmie to też analizę pod kątem prawidłowego zakwalifikowania zobowiązania jako umowy o dzieło. Tutaj oczywiście powstaje istotny problem z prawidłową kwalifikacją umowy. Bardzo często jest to związane z daleko idącymi wątpliwościami. Umowa o dzieło jest umową o „rezultat usługi", co jest podstawową cechą odróżniającą ją od umowy o pracę oraz od umowy zlecenia. Konieczne jest, aby działania przyjmującego zamówienie doprowadziły w przyszłości do konkretnego, indywidualnie oznaczonego rezultatu – w postaci materialnej bądź niematerialnej. Dzieło jest przy tym wytworem, który w momencie zawierania umowy nie istnieje, ale jest w niej z góry przewidziany i określony w sposób umożliwiający jego późniejszą weryfikację (w szczególności przy użyciu jednostek metrycznych, przez porównanie z istniejącym wzorem, z wykorzystaniem planów, rysunków lub też przez opis). Przedmiot umowy o dzieło można zatem określić w różny sposób, ale określenie to musi być na tyle precyzyjne, aby nie było wątpliwości, o jakie dzieło chodzi. Ponadto cechą konstytutywną dzieła jest samoistność rezultatu, przez co rozumie się jego niezależność od dalszego działania twórcy. Tak uznał Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z 5 lutego 2016 r. (III AUa 1510/15). Pan Artur jest zatrudniony na umowę o pracę jako programista. Jego umowa kwalifikuje się do zastosowania 50-procentowych kosztów uzyskania przychodu, jednak zrezygnował z nich i pracodawca naliczał koszty podstawowe. Umowa pana Artura zakończyła się i pracodawca wypłaca mu wynagrodzenie miesiąc później z dodatkową premią uznaniową. Odpowiedź: Jeżeli w danym miesiącu zleceniobiorca wykonywał pracę na podstawie umowy zlecenia, ale nie osiągnął z tego tytułu żadnych przychodów, to należy złożyć za niego tzw. zerowy raport ZUS RCA. Okoliczność, iż w danym miesiącu zleceniobiorca nie osiągnął żadnego przychodu nie oznacza więc jeszcze, że w tym miesiącu nie podlegał on ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu i należy go wyrejestrować z tych ubezpieczeń. Uzasadnienie: Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 4), art. 11 ust. 2 i art. 12 ust. 1 ustawy z r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( z 2016 r. poz. 963 ze zm.) – dalej oraz art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy z r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych ( z 2016 r. poz. 1793 ze zm.) – dalej osoba wykonująca pracę na podstawie umowy zlecenia podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i zdrowotnemu, a dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu. Zastrzec przy tym należy, że w przypadku posiadania przez zleceniobiorcę innego tytułu do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych niż umowa zlecenia, wykonywanie pracy na podstawie umowy zlecenia może nie wiązać się z obowiązkiem ubezpieczeń społecznych. Zbiegi tytułów do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych zostały uregulowane w art. 9 Podkreślenia jednocześnie wymaga, że powyższe dotyczy odpłatnej umowy zlecenia, a więc takiej umowy, w której przewidziane jest wynagrodzenie dla zleceniobiorcy za wykonanie zlecenia. Nieodpłatne umowy zlecenia nie rodzą więc obowiązku ubezpieczeń społecznych i obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego. Z art. 13 pkt 2) oraz art. 69 ust. 1 wynika, że zleceniobiorca jest objęty obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi i obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym w okresie od dnia oznaczonego w umowie zlecenia jako dzień rozpoczęcia jej wykonywania do dnia rozwiązania lub wygaśnięcia tej umowy. Okoliczność, iż zleceniobiorca w danym miesiącu – pomimo wykonywania pracy na podstawie umowy zlecenia – nie osiągnął żadnego przychodu nie pociąga więc za sobą skutku w postaci wygaśnięcia obowiązku ubezpieczeń społecznych bądź obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego. Natomiast dopiero wygaśnięcie obowiązku tych ubezpieczeń, zgodnie z art. 36 ust. 11 i art. 74 ust. 1 uzasadnia wyrejestrowanie zleceniobiorcy z powyższych ubezpieczeń. Dla obowiązku ubezpieczeń społecznych i obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego zleceniobiorcy kluczowe znaczenie ma więc to, czy wykonuje on pracę na podstawie umowy zlecenia. Za każdy miesiąc, w którym zleceniobiorca podlegał ubezpieczeniom społecznym lub ubezpieczeniu zdrowotnemu, zleceniodawca jako płatnik składek ma obowiązek przekazać za zleceniobiorcę raport ZUS RCA. Dotyczy to również takiego miesiąca, w trakcie którego ustał obowiązek ubezpieczeń społecznych lub ubezpieczenia zdrowotnego zleceniobiorcy. Wynika to z art. 41 ust. 1 i 2 W raporcie ZUS RCA zleceniobiorca wykazuje m. in. podstawy wymiaru i kwoty należnych składek na poszczególne ubezpieczenia. Jeżeli w umowie zlecenia określono odpłatność za jej wykonywanie kwotowo, w kwotowej stawce godzinowej lub akordowej albo prowizyjnie, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne zleceniobiorcy stanowi przychód z tytułu umowy zlecenia w rozumieniu przepisów podatkowych. W przypadku zleceniobiorcy składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne są więc należne dopiero wówczas, gdy osiągnie on przychód w rozumieniu przepisów podatkowych, który stanowi ich podstawę wymiaru. Z tego też względu zgodnie z § 2 ust. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach rozliczania składek, do których poboru jest zobowiązany Zakład Ubezpieczeń Społecznych ( Nr 78, poz. 465 ze zm.) zleceniodawca w składanym za zleceniobiorcę raporcie ZUS RCA uwzględnia należne składki na ubezpieczenia społeczne od wszystkich dokonanych lub postawionych do dyspozycji ubezpieczonego wypłat – od pierwszego do ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego, którego ten raport dotyczy – stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, z uwzględnieniem ograniczenia w postaci rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że jeżeli w danym miesiącu zleceniobiorca wykonywał pracę na podstawie umowy zlecenia, ale nie osiągnął z tego tytułu żadnych przychodów, należy złożyć za niego tzw. zerowy raport ZUS RCA, a więc w polach przeznaczonych do wykazania podstawy wymiaru i kwoty składek należy wpisać „0,00” Piotr Kostrzewa, autor współpracuje z publikacją Serwis Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Odpowiedzi udzielono r. od 1 stycznia 2019 r. - 14,70 zł brutto, od 1 stycznia 2020 r. - 17,00 zł brutto, od 1 stycznia 2021 r. - 18,30 zł brutto, od 1 stycznia 2022 r. - 19,70 zł brutto, od 1 stycznia 2023 r. minimalna stawka godzinowa to 22,80 zł brutto, od 1 lipca 2023 r. minimalna stawka godzinowa to 23,50 zł brutto. Przepisy o minimalnej stawce godzinowej Czy zleceniodawca może ustanawiać maksymalny limit godzin realizowania umowy zlecenia? Postawienie tego pytania jest bardzo zasadne, gdyż wprowadzenie minimalnej stawki godzinowej od 1 stycznia 2017 r. zrodziło realne ryzyko nieplanowanego wzrostu kosztów wynagrodzeń po stronie zleceniodawców. Ryzyko to wynika z tego, że strony umów zlecenia i umów o świadczenie usług (z pewnymi wyjątkami dotyczącymi np. umów zawieranych z osobą prowadzącą działalność gospodarczą, zarejestrowaną w Polsce albo poza strefą UE lub EOG, dającą zatrudnienie pracownikom bądź zleceniobiorcom), muszą umawiać się co do sposobu wykazywania liczby godzin poświęconych w danym miesiącu na pracę. Fakt ten z kolei powoduje zagrożenie, że zleceniobiorcy mogą próbować nadużywać nowych przepisów, próbując otrzymywać zapłatę za jak największą ilość godzin. Z uwagi na powyższe, sporządzając treść umowy zlecenia lub umowy o świadczenie usług, dobrze jest wprowadzić zapisy, które przewidywać będą maksymalne limity godzin, w tym przedziały czasowe, w ramach których umówione prace będą wykonywane, a przekroczenie których wymagać będzie każdorazowo zgody podmiotu zatrudniającego. Samowolne przekroczenie umówionego miesięcznego limitu liczby godzin pracy może naszym zdaniem uzasadniać odmowę zapłaty za dodatkową, nieuzgodnioną ze zleceniodawcą pracę. Zapisy, o których mowa powyżej: są dozwolone w myśl zasady swobody umów, pozwolą skutecznie uchronić pracodawcę przed wzrostem wydatków na wynagrodzenia oraz uniknąć ewentualnych sporów z wykonawcami zleceń (czy osobami świadczącymi usługi). Przykładowy zapis wyznaczający maksymalną ilość godzin realizacji umowy zlecenia może wyglądać następująco: 1. Zleceniobiorca będzie wykonywał w danym miesiącu czynności określone w § 1 maksymalnie przez 120 godzin. Ilość godzin faktycznie przepracowanych w ramach ww. limitu godzinowego będzie potwierdzana w przedkładanym przez Zleceniobiorcę rachunku, na podstawie którego następuje wypłata wynagrodzenia za dany miesiąc. 2. Zleceniobiorca nie może bez zgody Zleceniodawcy wykonywać w miesiącu czynności wskazanych w § 1 dłużej niż 120 godzin. Po przepracowaniu ww. limitu godzinowego, Zleceniobiorca ma obowiązek natychmiastowego skontaktowania się ze Zleceniodawcą, który bez zbędnej zwłoki podejmie decyzję w kwestii wytycznych co do dalszej realizacji niniejszej umowy w danym miesiącu. 3. W przypadku uzyskania zgody Zleceniodawcy na pracę w miesiącu ponad limit określony w ust. 1, Zleceniobiorca zobowiązany jest przedłożyć Zleceniodawcy na piśmie odrębne oświadczenie, zawierające informacje o dokładnej ilości godzin realizowania niniejszej umowy w danym miesiącu. Termin na złożenie ww. oświadczenia to ostatni dzień roboczy miesiąca, którego dotyczy. 4. W razie wątpliwości odnoszących się do oświadczenia o ilości przepracowanych godzin, Zleceniobiorca zobowiązany jest do ich wyjaśnienia w każdym przypadku, kiedy zażąda tego Zleceniodawca. Nawigacja wpisu Dodatkowa dokumentacja przy umowie zlecenia. Gazeta Podatkowa nr 24 (1378) z dnia 23.03.2017. Agata Barczewska. Od 1 stycznia 2017 r. zawarcie umowy zlecenia lub o świadczenie usług nie ogranicza się do podpisania umowy i późniejszego wystawienia rachunku. Stronom umowy, a zwłaszcza zleceniobiorcy, przybyło obowiązków dokumentacyjnych. 25 stycznia 2022 Umowa zlecenia to jedna z najpopularniejszych form zatrudnienia. Nie przez przypadek. Ten rodzaj umowy daje dużą elastyczność, choćby w stosunku do standardowej umowy o pracę. W obiegowej opinii często mówi się, że zlecenie jest mniej korzystne dla pracowników, a bardziej dla pracodawców – natomiast tu wiele zależy od konkretnej sytuacji i nie ma sensu mierzyć tego jedną miarą. W dzisiejszym wpisie podsumujemy najważniejsze cechy i informacje dotyczące zlecenia, a Wy będziecie mogli sami ocenić na ile jest to dobre rozwiązanie w Waszym konkretnym przypadku. Udostępnimy też darmowy wzór dokumentu, który możecie pobrać, przerobić pod własne potrzeby i swobodnie stosować. A w kolejnych artykułach pochylimy się nad kolejnymi sprawami pracowniczymi, kadrowymi i przygotujemy nowe wzory umów. Już dziś zachęcamy do bacznego obserwowania naszych wpisów w w czytelni 🙂 Umowa zlecenie – najważniejsze informacje Umowa zlecenia, to umowa cywilnoprawna regulowana Kodeksem cywilnym. Najprościej mówiąc, umowa zlecenia dotyczy sytuacji w której przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do wykonania określonego zadania (czynności prawnej). Stronami umowy mogą być zarówno osoby fizyczne jak i osoby prawne. Jedna strona określana jest jako zleceniodawca (zlecający wykonanie zadania), druga jako zleceniodawca (wykonujący zlecenie). To co wyróżnia umowę zlecenia od innych form zatrudnienia to swobodne kształtowanie jej treści,brak limitów czasu pracy,zleceniobiorca nie zawsze podlega ubezpieczeniom społecznym,brak płatnych zwolnień lekarskich i urlopów (chyba, że takie zapiski znajdą się w umowie)dobrowolność w ustalaniu terminu i miejsca pracy,zleceniobiorca nie ma prawa do świadczeń gwarancyjnych takich jak np. wynagrodzenie za przestój czy wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy,można ją wypowiedzieć w dowolnym czasie,możliwość zastąpienia zleceniobiorcy przez inną osobę. Co do zasady, zleceniobiorca powinien wykonać czynności określone w umowie ale nie jest odpowiedzialny za ich ostateczny efekt. Jego odpowiedzialność w ramach wykonywanych czynności, uregulowana jest Kodeksem Cywilnym (Art. 734-751). Jeśli współpraca z jakiegoś powodu nie przynosi spodziewanych efektów, można ją łatwo rozwiązać. W zasadzie w każdym czasie mogą zrobić to obie strony. Wypowiedzenie powinno jednak zawierać przyczyny takiej decyzji. Co jeszcze warto wiedzieć o umowie zlecenie? Obowiązek ubezpieczeń dotyczy ubezpieczeń zdrowotnych, emerytalnych, rentowych i wypadkowych. Zleceniobiorca musi zostać nimi objęty od dnia rozpoczęcia wykonywania zlecenia, do chwili rozwiązania (lub wygaśnięcia) umowy. Do ubezpieczeń dobrowolnych należy natomiast ubezpieczenie chorobowe. Przyjmujący zlecenie może przystąpić do niego w dowolnym momencie. A co jeśli chodzi o minimalną stawkę godzinową? Minimalna stawka godzinowa na umowie zlecenie Wysokość godzinowej stawki minimalnej na umowie zleceniu zależy od wysokości wynagrodzenia minimalnego obowiązującego w danym roku. W praktyce oznacza to, że stawka godzinowa wzrasta proporcjonalnie do wzrostu minimalnego wynagrodzenia. Minimalne wynagrodzenie w 2022 roku wynosi 3010 zł brutto. Tym samym wysokość minimalnej stawki godzinowej na umowie zleceniu będzie wynosiła 19,70 zł brutto. Co ważne, minimalna stawka godzinowa na umowie zlecenie jest obowiązkowa. Podobnie jak w przypadku wynagrodzenia minimalnego wynikającego ze stosunku pracy, stawka godzinowa umów cywilnoprawnych ma charakter gwarancyjny i podlega specjalnej ochronie. Do momentu wprowadzenia obowiązkowej stawki godzinowej na umowie zleceniu wysokość wynagrodzenia była wyłącznie efektem ustaleń między stronami umowy. Przepisy nie regulowały, ani ile ma wynosić wynagrodzenie, ani za jaki okres pracy ma przysługiwać. Wprowadzenie minimalnej stawki godzinowej sprawiło, że zleceniodawcy muszą zacząć ewidencjonować czas pracy zleceniobiorców dla celów dowodowych. W praktyce wygląda to tak, że zleceniodawcy dbają o to, aby zleceniobiorca wraz z rachunkiem za dany miesiąc, przekazał oświadczenie o liczbie przepracowanych godzin, co jest wystarczające w danym przypadku. Umowa zlecenie – zmiany w 2022 roku Od stycznia 2022 r. wszedł w życie Polski Ład, a to oznacza pewne zmiany w umowach zlecenie. Jakie? Między innymi – podatnicy nie będą mogli odliczać od kwoty naliczonego podatku, 7,75% podstawy wymiaru składki zdrowotnej. Podwyższeniu, ma ulec również kwota wolna od podatku, która wyniesie 30 000 zł, oraz kwota progu podatkowego, której przekroczenie będzie wiązało się z obowiązkiem zastosowania wyższej stawki podatku (32%). Od 2022 r. stawkę 32% zapłacą wszyscy, których dochód przekroczy 120 000 zł. Zmieni się też stawka minimalnego wynagrodzenia, o czym wspomnieliśmy wyżej. Co jeszcze? Najważniejsze zmiany w umowie zlecenie w 2022r: zleceniobiorcy tracą prawo do odliczania składki zdrowotnej od wysokości miesięcznych zaliczek na podatek. jeżeli zleceniobiorca zgodnie ze swoimi przewidywaniami lub na podstawie rzeczywistych danych będzie przypuszczać, że w danym roku jego dochód nie przekroczy kwoty 30 000 zł, może wystąpić z wnioskiem o niepobieranie miesięcznych zaliczek PIT. Co ważne, zleceniobiorca składający taki wniosek, nie może w tym samym roku osiągać dochodów z innych źródeł, od których pobierane są zaliczki na podatek z uwzględnieniem kwoty dla klasy średniej (o której pisaliśmy w poprzednich artykułach) przewidziana na rok 2022 nie obejmuje osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia. Skorzystają z niej wyłącznie przedsiębiorcy i zleceniobiorców przygotowano ulgę relokacyjną – dla pracujących emerytów, oraz ulgę dla osób z co najmniej czwórką dzieci. Takie osoby będą mogły skorzystać z tzw. zerowego PIT-u, czyli zwolnienia z opodatkowania przychodów do kwoty 85528 zł z podatku dochodowego do kwoty nieprzekraczającej w roku 85528 zł nadal podlegać będą przychody z tytułu umowy zlecenia otrzymywane przez osoby do 26 Wzór umowy zlecenia do pobrania Umowa zlecenia, nie jest skomplikowanym i rozbudowanym dokumentem. Wręcz przeciwnie. Musi jednak zawierać kilka podstawowych i stałych elementów: dane i oznaczenie stron umowyokreślenie przedmiotu zlecenia, czyli zakres i opis czynności objętych umowąinformacja o wynagrodzeniu – o ile umowa zlecenie jest umową odpłatnąinformacje o czasie trwania (datę rozpoczęcia i zakończenia umowy),termin wykonania zlecenia,podpisy obu stron. Aby ułatwić Wam stworzenie umowy zlecenia, udostępniamy darmowy wzór dokumentu. Wystarczy kliknąć na poniższy obrazek: Pamiętajcie, że udostępniony wzór umowy to propozycja, potraktujcie go jako punkt wyjściowy do stworzenia własnej umowy. Dokument umowy przygotowaliśmy w formacie .doc (Word), dzięki czemu możecie wygodnie i swobodnie dostosować treść umowy do własnych potrzeb i okoliczności. Do czego zachęcamy! 🙂 A jeśli macie dodatkowe wątpliwości dotyczące zastosowania, czy zasad odnoszących się do tej formy współpracy. Potrzebujecie pomocy w przygotowaniu dokumentu umowy zlecenia i nie tylko – jesteśmy do dyspozycji! Nasze biuro rachunkowe proponuje nie tylko usługi księgowe ale również obsługę kadrową. Jesteśmy na bieżąco z aktualnymi zmianami przepisów, chętnie doradzimy najlepsze rozwiązania i przygotujemy niezbędną dokumentację. Wystarczy, że skontaktujecie się z nami i porozmawiamy o szczegółach! Pozdrawiamy! hHCd. 195 207 385 394 376 232 331 3 263

oświadczenie o przepracowanych godzinach do umowy zlecenia